Eibarko euskara hiztegia
konfixau
1.
konfixatze
[konfiatu]
.
da
ad.
(
TE).
Confiarse,
tener confianza.
Ez da ona larregi konfixatzia iñon esanegaz. / No es bueno confiar demasiado en dichos ajenos. /
Esan zestazen berbegaz konfixau nintzan. / Me confié con las palabras que me dijo.
2.
konfixatze
[konfiatu]
.
du
ad.
(
TE).
Confiar,
dejar,
prestar algo a alguien.
Konfixau netsazen hamar urtian aurreratutako diruak. / Le confié mis ahorros de diez años.